Szanowni Rodzice,

dni adaptacyjne odbędą się 29 i 30 sierpnia 2024 roku  (czwartek i piątek) w godz. 10:00-11:30

Prosimy o przyjście jednego opiekuna z dzieckiem/dziećmi oraz zabranie obuwia na przebranie.

Co możemy zrobić, aby dzieci z uśmiechem przychodziły do przedszkola?

Rozpoczęcie przez dziecko edukacji przedszkolnej  jest momentem przełomowym w jego życiu społecznym. Dla wielu dzieci oznacza on pierwsze kontakty z dużą grupą. Fakt ten wiąże się ze zmianą dotychczasowego trybu życia i zaspokajania potrzeb. Dziecko wchodzi do przedszkola z pewnym już repertuarem zachowań, przyzwyczajeń, doświadczeń społecznych, które z jednej strony są sprzymierzeńcami procesu adaptacji, z drugiej strony mogą go utrudniać. W tym okresie dziecko uczy się nowej dla siebie roli przedszkolaka.

W związku  z tym bardzo ważny jest zakres i poziom posiadanych umiejętności samoobsługowych dzieci, który z pewnością ma wpływ na ich poczucie bezpieczeństwa i niezależność w nowym środowisku. Poziom tych umiejętności postrzegany jest jako element dojrzałości przedszkolnej dziecka.

RADY DLA RODZICÓW

• nie przeciągajmy pożegnania w szatni
• nie zabierajmy dziecka do domu , kiedy płacze przy rozstaniu, będzie wiedziało, że łzami można wszystko wymusić
• nie obiecujmy; jeśli pójdziesz do przedszkola, to coś dostaniesz. Kiedy odbieramy dziecko, możemy mu dać maleńki prezencik, ale nie może to być forma przekupywania
• kontrolujmy to co mówimy. Zamiast; już możemy wracać do domu, powiedz; teraz możemy iść do domu. To niby niewielka różnica, a jednak pierwsze zdanie ma lekko negatywny wydźwięk
• nie wymuszajmy na dziecku, żeby zaraz po przyjściu do domu opowiedziało, co wydarzyło się w przedszkolu, to powoduje niepotrzebny stres
• pamiętajmy ! żegnamy i witamy swoje dziecko zawsze z uśmiechem

ZAPEWNIJMY  DZIECKU LEPSZY START

OPANOWANE PRZEZ DZIECI UMIEJĘTNOŚCI ZMNIEJSZAJĄ LĘK, OBNIZAJĄ NAPIĘCIE EMOCJONALNE  WPŁYWAJĄ KORZYSTNIE NA ICH  SAMOPOCZUCIE,

BEZPIECZEŃSTWO I NIEZALEŻNOŚĆ W NOWYM ŚRODOWISKU

ZADBAJMY O TO ABY DZIECKO POTRAFIŁO

• samodzielne jeść łyżką, widelcem
• myć ręce
• sygnalizować i załatwiać potrzeby fizjologiczne
• zdejmować i ubierać podstawowe części garderoby ( np. nakładać spodnie, kapcie )
• rozpoznawać swoje rzeczy wśród innych
• wycierać nos
• chodzić po schodach przy poręczy
• powiedzieć swoje imię i nazwisko

Przeciętny rozwój w pełni umożliwia dziecku opanowanie tych umiejętności. Nabywa je poprzez treningi w rodzinie.

WSPOMAGAJMY ROZWÓJ MOWY DZIECKA

• Mówmy do dziecka,  dużo i spokojnie. Nie podnośmy głosu. Nasze wypowiedzi powinny być poprawne językowo, budujmy krótkie zdania, używajmy prostych zwrotów.
• Mówmy dziecku co przy nim robimy, co dzieje się wokół niego. Niech mowa towarzyszy spacerom, zakupom, pracom domowym.
• Mówmy do dziecka zwracając uwagę, aby widziało naszą twarz – będzie miało okazję do obserwacji pracy artykulatorów.
• Od najmłodszych lat uczymy dbałości o higienę jamy ustnej. Pamiętajmy, aby dziecko nauczyło się gryźć i żuć.
• Zwracajmy uwagę, aby dziecko oddychało nosem; w przypadku, gdy dziecko oddycha ustami, prosimy pediatrę o ustalenie przyczyny.
• Opowiadajmy i czytajmy dziecku bajki.
• Oglądajmy z dzieckiem obrazki: nazywajmy przedmioty i opisujmy sytuacje prostymi zdaniami.
• Zachęcajmy swoje dziecko do mówienia (nie zmuszajmy!); chwalmy je za każdy przejaw aktywności werbalnej; dostrzegajmy każde, nawet najmniejsze osiągnięcie,
• nagradzając je pochwałą.
• Unikajmy podawania dziecku smoczka typu „gryzak”, zwracajmy uwagę, aby dziecko nie ssało palca.
• W trakcie rozmowy z dzieckiem unikajmy zdrobnień i spieszczeń (języka dziecinnego), dostarczając dziecku prawidłowy wzorzec językowy danego słowa.
• Nie gaśmy naturalnej skłonności dziecka do mówienia, obojętnością, cierpką uwagą, lecz słuchajmy uważnie wypowiedzi, zadawajmy dodatkowe pytania, co przyczyni się do korzystnego rozwoju mowy.
• Nie zawstydzajmy, nie karzmy dziecko za wadliwą wymowę.
• Nie wymagajmy od dziecka zbyt wczesnego wymawiania poszczególnych głosek. Dziecko nie przygotowane pod względem sprawności narządów artykulacyjnych, niedostatecznie różnicujące słuchowo dźwięki mowy, a zmuszane do wymawiania zbyt trudnych dla niego głosek, często zaczyna je zniekształcać.